یافته های آسیب شناسی و بالینی در بیماران مبتلا به پولیپوز سینونازال با و بدون انحراف تیغه ی بینی

زمینه و هدف: پولیپوز سینونازال، بیماری مزمن مخاط بینی و سینوس های پارانازال است که ثانویه به التهاب مزمن ایجاد می شود. انحراف تیغه ی بینی، اختلال شایع آناتومیکی است که می تواند در ایجاد التهاب مزمن سینوس ها و پولیپوز بینی نقش داشته باشد. در این مطالعه به بررسی ارتباط این اختلال با یافته های آسیب شناسی، بالینی و بیماری های زمینه ای در بیماران مبتلا به پولیپوز سینونازال پرداخته شد. روش بررسی: این مطالعه از نوع بررسی بیماران (case series) می باشد. 122 بیمار مبتلا به پولیپوز سینونازال مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به 2 گروه بدون انحراف تیغه ی بینی و دارای انحراف تیغه ی بینی تقسیم شدند و پرونده های پزشکی آنان به دقت مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های بافتی بیماران نیز مورد بررسی های دقیق آسیب شناسی قرار گرفتند. یافته ها: 74 نفر (6/60 درصد) بدون انحراف تیغه ی بینی و 48 نفر (3/39 درصد) دارای انحراف تیغه ی بینی بودند. در این 2 گروه، تراکم سلول های التهابی، شدت ادم، فیبروز و وضعیت اپیتلیوم تنفسی تفاوتی با یکدیگر نداشت. بروز خرخر شبانه با وجود انحراف تیغه ی بینی ارتباط معنی داری داشت (03/0p=)، ولی بروز سایر علایم بالینی ارتباط معنی داری را نشان نداد. یافته های رادیولوژیک دو گروه ارتباط معناداری را با وجود یا عدم وجود انحراف تیغه ی بینی نشان ندادند. نسبت افراد حساس به آسپیرین در گروه بدون انحراف بینی، بیشتر بود (02/0=p) و ابتلا به آسم ریوی و آلرژی با وجود یا عدم وجود انحراف تیغه ی بینی رابطه ی معنا داری را نشان نداد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، انحراف تیغه ی میانی بینی، یافته های آسیب شناسی مبتلایان به پولیپوز سینونازال را تغییر نداد، با مناطق درگیر پولیپوز ارتباطی نداشت و باعث بروز اختلال در تنفس شبانگاهی شد. به نظر می رسد این اختلال آناتومیکی بتواند احتمال ابتلا به پولیپوز سینونازال را افزایش دهد اما نقش تعیین کننده ای در نحوه ی وقوع فرآیندهای التهابی و علایم بالینی ندارد.